Dorosłe dzieci alkoholików objawy

DDA, czyli kim są dorosłe dzieci alkoholików

W rodzinach, w których występuje problem alkoholowy, dzieci są najbardziej poszkodowane. W celu przetrwania wykształcają w sobie pewne cechy przystosowawcze. Dzięki nim dostosowują się do przykrych realiów panujących pomiędzy domownikami.

Bycie dzieckiem alkoholika to ciągły strach i stres oraz poczucie odrzucenia i permanentnego poczucia wstydu, przez co dziecko jest zmuszone do podporządkowania się. Takie działanie mózgu jest w zupełności normalne i pomaga dziecku przetrwać, jednak w dorosłym życiu te cechy przystosowawcze często okazują się być poważnym problemem.

Czym tak naprawdę jest DDA?

Według terapeutów i praktyków ze stowarzyszenia „OD-DO” określenie „syndrom DDA” może być definiowane jako zespół zaburzeń danej osoby i nieprzystosowanie do wymogów społeczeństwa.

Paradoksalnie, właśnie dzięki wykształceniu w sobie tych cech jak na przykład specyficzny mechanizm psychoemocjonalny dziecko mogło przetrwać w rodzinie dotkniętej alkoholizmem. Syndrom DDA nie jest zatem zespołem cech charakterystycznym dla danej jednostki.

Jest on zespołem zachowań wykształconych pod wpływem warunków panujących w otoczeniu, które zakłócały swobodne dorastanie i rozwój.

Jak zachowuje się dorosłe dziecko alkoholika?

Osoby z syndromem DDA wyniosły z rodzinnego domu poczucie, że są gorsze od innych, mniej wartościowe i że nie zasługują na miłość. Spowodowane jest to zaniżonym poczuciem własnej wartości, wynikającym z permanentnego odrzucenia ze strony rodziców pochłoniętego nałogiem.

Ponieważ przez aktywność uzależnionego rodzica całkowicie sprowadzającą się do spożywania alkoholu, drugi, nieuzależniony rodzic swoją uwagę skupiał na swym partnerze, aby dbać o jego potrzeby z nadzieją na wygranie z nałogiem.

Po czym poznać dziecko alkoholika?

Wspomniane odrzucenie pokutuje potem nieumiejętnością budowania relacji z otoczeniem czy tworzenia zdrowych związków partnerskich. Przez strach przed ponownym odrzuceniem i konsekwentne przekonywanie samych siebie o swej niskiej wartości, niezasługiwaniu na bycie z kimś i nieubłaganie nadchodzącym odrzuceniu, ludzie z zaburzeniem DDA sami odrzucają innych.

W rodzinie dotkniętej problemem alkoholowym reakcje i zachowania jej członków są nieprzewidywalne. Dlatego w celu zwiększenia poczucia własnego bezpieczeństwa dorosłe dzieci alkoholików mają desperacką potrzebę kontrolowania siebie i innych.

Jednocześnie przez wyuczone schematy towarzyszy im paniczny lęk przed zmianami. Kiedy ich życie staje się normalnym, odczuwają permanentny niepokój i spodziewają się tego, że za chwilę wszystko się popsuje.

Dominującym stanem ludzi z zaburzeniem DDA jest samotność. Nawet będąc w grupie, zamykają się oni w sobie i nie potrafią się cieszyć ani bawić, bo ciągle towarzyszą im uczucia wyniesione z traumatycznego dzieciństwa, a mianowicie poczucie winy, lęk i wstyd.

Do tego wszystkiego dochodzą problemy związane z docieraniem do własnych uczuć i emocji, ponieważ rzeczywistość ich dzieciństwa nie była klarowna. Nie wolno im było czuć tego, co czują, zabraniano im widzieć to co widzą i nazywać tego, co słyszą.

W związku z tym nauczyli się więc zaprzeczać swym zmysłom i emocjom, co spowodowało utratę zaufania do samych siebie. Wymuszanie przez rodziców na dziecku nie mówienia, nieufania i nie czucia są określane mianem trzech „nie”

Osoby z syndromem DDA same sięgają po alkohol czy inne substancje, aby sobie radzić ze swoimi problemami i poczuć się pewniej, uwolnić się lub po prostu stać się duszą towarzystwa.

To wszystko spowodowane jest przez to, że dorosłe dzieci alkoholików nie zostały przygotowane do funkcjonowania w normalnym świecie.

Rola dziecka w rodzinie alkoholowej

Dziecko w domu, w którym występuje alkoholizm, pełni określone, wadliwe role rodzinne. Dzięki nim możliwe jest działanie patologicznego systemu rodzinnego.

Bohater rodzinny

Najczęściej rolę taką pełni najstarsze dziecko. Z reguły jest wzorowym uczniem i nie przysparza kłopotów wychowawczych. Rezygnuje z ważnych dla samego siebie celów i poświęca się, aby pogodzić skłóconych rodziców.

Sprawuje opiekę nad młodszym rodzeństwem i pomaga mu w odrabianiu lekcji. Poza tym obciąża siebie samego licznymi obowiązkami, aby ulżyć pozostałym domownikom. Nie płacze ani nie okazuje bólu i innych emocji, ponieważ się ich wstydzi. Uważa się za jedyną dorosłą osobę w rodzinie.

Niewidzialne dziecko

Uważa się, że takie dziecko jest często smutne lub bardzo poważne jak na swój wiek. Izoluje się od rówieśników i posiada własny, świat fantazji i wyimaginowanych przyjaciół. Najlepiej czuje się sam i nie odczuwa potrzeby kontaktów z innymi.

Jeśli w domu dzieje się coś złego to udaje, że wszystko jest w porządku a potajemnie płacze. Ma problem z obniżeniem odporności organizmu, moczeniem się w nocy i samym snem. Do perfekcji opanowało zasadę trzech „nie” (nie mów, nie ufaj i nie czuj)

Kozioł ofiarny

Dziecko talkie jest zazwyczaj ofiarą przemocy, a rodzice dodatkowo wmawiają mu, że mają z nim problemy wychowawcze. Dzieci te są bez przerwy obwiniane i poniżane, a także z reguły dość wcześnie sięgają po używki.

W tym przypadku charakterystyczny jest bunt przeciwko narzucanym przez dorosłych zasadom. Dziecko takie uznaje zasadę, że zawsze wygrywa silniejszy.

Maskotka

Ta rola inaczej określana jest słowem „błazen” przez bycie ozdobą rodziny. Dziecko to jest urocze, przez co rozładowuje napięcia w rodzinie, ale nikt nie traktuje go poważnie.

Wykorzystuje się je jako pośrednika w rodzinnych kłótniach. Przez to wszystko „błazen” zatraca granicę pomiędzy żartem a tym co poważne.

U każdego dziecka, pełniącego którąkolwiek z powyższych funkcji występują zaburzenia zdrowotne, poznawcze, emocjonalne i społeczne.

Czy każde dziecko alkoholika jest DDA?

Jak się okazuje pochodzenie z rodziny, w której występował alkoholizm, nie gwarantuje wystąpienia cech syndromu DDA. Istnieją także dzieci w pewnym sensie „odporne” na urazy psychiczne.

Potrafią one skuteczniej wytyczać granice pomiędzy sobą a rodziną i odizolować się od problemów występujących pomiędzy domownikami, dzięki czemu skupiają się na zaspokajaniu własnych potrzeb. Bardzo istotnym także w prawdopodobieństwie wystąpienia zaburzeń w dorosłym życiu jest wiek, w jakim dziecko zaczęło dostrzegać problem alkoholowy istniejący w rodzinie. 

Łukasz

Chętnie doradzam, pisząc na wszelakie tematy – sport, hobby, wnętrza, praca, rozwój i turystyka. Staram się znaleźć porady na wszystkie problemy.